Już po raz 14. wybieramy najciekawsze, najbardziej lubiane przez lokalną społeczność drzewo w naszym kraju. W tegorocznym konkursie Klubu Gaja bierze udział 16. drzew, które zostały zakwalifikowane do finału przez Jury spośród blisko 40 zgłoszeń z całej Polski. W plebiscycie nie szukamy drzew najstarszych, najwyższych, najgrubszych, najpiękniejszych ani najrzadszych. Szukamy drzewa najbardziej kochanego, drzewa z opowieścią, drzewa, które pobudza wyobraźnię i jednoczy ludzi. Zapraszamy do głosowania przez cały czerwiec na www.drzeworoku.pl
Tegoroczna 14. edycja konkursu Drzewo Roku Klubu Gaja zgromadziła blisko 40 zgłoszeń ulubionych przez społeczności lokalne drzew z całej Polski. Wśród finałowej 16. mamy kandydatury zgłoszone zarówno przez szkoły, przedszkola, samorządy, organizacje, jak i osoby indywidualne, w tym także bardzo młode. Zgłoszone okazy to wiekowe dęby i buki, a także sosna rumelijska, kasztanowiec, platan, jesion i grusza. Drzewa będące świadkami historii i centrum życia społecznego. Drzewa z legendą, drzewa uratowane przed wycinką, drzewa symbole marzeń o „mieście ogrodzie”, które dają odpoczynek i nakłaniają do refleksji. Drzewa będące ważną częścią życia rodzinnego, z którymi łączy nas niezwykła osobista więź.
„Jak co roku o wygranej w konkursie zadecydują internauci, a zwycięzca będzie reprezentowało nasz kraj w konkursie europejskim w 2025 roku. Głosujemy przez cały czerwiec na stronie www.drzeworoku.pl, tam też znajdziemy zdjęcia i historie drzew oraz szczegółowe zasady głosowania. Pamiętajmy, że możemy oddać tylko jeden głos z jednego adresu e-mail i koniecznie potwierdźmy go potem na swojej skrzynce pocztowej. Ostatni tydzień głosowania jest tajny, także nie będziemy widzieli, ile głosów mają poszczególne drzewa. Zwycięzcę ogłosimy już 1 lipca o godzinie 12.00” – mówi Jolanta Migdał z Klubu Gaja, koordynatorka konkursu Drzewo Roku.
Jacek Bożek, szef Klubu Gaja, dodaje – „Konkurs trwa i zyskuje nowych miłośników dzięki dobrej woli i zaangażowaniu lokalnych aktywistów oraz pomocy firm i darczyńców indywidualnych. Wspólnie budujemy zrozumienie wartości przyrody dla nas i naszej przyszłości. Bardzo jestem dumny z zespołu Klubu Gaja, który wytrwale promuje polskie drzewa i miłośników, którzy za nimi stoją. Drzewa to nasze skarby. Warto je chronić i ocalić dla naszej wspólnej przyszłości”.
Finaliści konkursu Drzewo Roku 2024:
1. Serce Wzgórz Dalkowskich (Dalków, gm. Gaworzyce woj. dolnośląskie) – 300-letni buk purpurowy rośnie w zabytkowym parku przy XVI-wiecznym pałacu i jest centrum życia mikroregionu. Odbywają się pod nim różnorodne wydarzenia, a także cykliczne warsztaty z hortiterapii i sylwoterapii.
2. Bursztynowa Dama w Sosnowcu (woj. śląskie) – sosna rumelijska, będąca endemitem flory bałkańskiej rośnie w Parku Dietla w Sosnowcu i jest uznawana za jedno z najpiękniejszych drzew w mieście. Od sosny wywodzi się także nazwa przemysłowego miasta Sosnowca.
3. Dąb Franio w Krośnie (woj. podkarpackie) – jest jedynym pomnikiem przyrody w dzielnicy Krosna-Krościenku Niżnym i strażnikiem historii człowieka, który dał mu życie. Franciszek Moskal, ponad 100 lat temu posadził to drzewo przy swoim rodzinnym domu. W roku 1920, mając zaledwie 17 lat, jako żołnierz poległ w wojnie polsko–rosyjskiej.
4. Kasztanowiec w Bydgoszczy (woj. kujawsko-pomorskie) – ponad 200-letnie drzewo jest najbardziej znanym i lubianym wśród mieszkańców Bydgoszczy, a przy okazji największym i najstarszym kasztanowcem w Grodzie nad Brdą. Niezwykłość kasztanowca została opisana w grze miejskiej „W poszukiwaniu skarbu. Bydgoska opowieść wędrowca”.
5. Dąb Henryk w Wesółce (gm. Twardogóra, woj. dolnośląskie) – to majestatyczne, 350-letnie drzewo od najmłodszych lat towarzyszy Jakubowi, który zgłosił je do konkursu. Jest jego Drzewem Roku. Każdego roku.
6. Dąb Robert w Warszawie (woj. mazowieckie) – jest ponad 350 letnim seniorem, jedynym pomnikiem przyrody we wschodniej Białołęce i świeżo upieczonym zdobywcą tytułu „Warszawskiego Drzewa Roku 2023”. Dla okolicznych mieszkańców stał się drzewem symbolem – to właśnie wokół Roberta chcieliby, by w przyszłości powstał park, po którym mogliby spacerować z całymi rodzinami.
7. Dąb Dworski w Skrzyszowie (gm. Ostrów, woj. podkarpackie) – 390-letni okaz majestatycznie króluje nad XVI wiecznym dworem obronnym i otaczającym go ogrodem. W czasie grabieży w 1917 roku dwór mieszkalny został zburzony, a otaczający go park wycięty. Oszczędzony został tylko dąb ze względu na poskręcane konary, które nie nadawały się do przeróbki.
8. Grusza w Laskach (gm. Siemkowice, woj. łódzkie) – ponad 80-letnia grusza została posadzone przez prapradziadka Jakuba, zaraz po wybudowaniu domu. Miała dawać szczęście, okazywać cień i ochronę budynku przed wiatrami. Dawała również pyszne owoce. Takiej odmiany gruszy w czasach dzisiejszych już nigdzie nie ma. Do dziś przetrwała rodzinna tradycja robienia gruszek w syropie i suszonych.
9. Dąb Pokoju w Baniach (gm. Banie, woj. zachodniopomorskie) – ponad 150 -letni dąb szypułkowy ulokowany jest w „sercu” Bań i cieszy się wyjątkowym szacunkiem mieszkańców. Dookoła otoczony jest ławeczkami, skąd można poobserwować centrum miejscowości.
10. Dąb Napoleona w Żylinach (gm. Suwałki, woj. podlaskie) – „murowany” dąb szypułkowy (prawdopodobnie najstarsze drzewo na Suwalszczyźnie), lata temu ledwo przeżył pożar, który wypalił wnękę w jego pniu. Okoliczni mieszkańcy wspólnymi siłami zamurowali wnękę, używając do tego wg. przekazów 250 cegieł, 4 wozów żwiru i 2 wozów kamieni. I choć korona nieuszkodzonego płomieniami dębu byłaby zapewne dzisiaj okazalsza, to wysiłek bohaterów przyniósł zamierzony skutek – drzewo żyje.
11. Dąb Janusz w Łasku (gm. Łask woj. łódzkie) – to wyjątkowo piękne drzewo rosnące od 100 lat na Placu Gwieździstym w malowniczej miejscowości Kolumna, otoczonej sosnowymi lasami nad rzekami Grabią i Pałusznicą. Nazwane na cześć założyciela miasta ogrodu Kolumna, Janusza Szweycera.
12. Dąb Kubica w Grodzisku Wielkopolskim (woj. wielkopolskie) – to okazałe drzewo rośnie zaledwie 5,5 m od toru kolejowego. To właśnie z tego powodu dąb został przeznaczony do wycinki prze PKP, co spotkało się z negatywnym odbiorem mieszkańców, którzy podjęli walkę o uratowanie drzewa. Dzięki determinacji grodziszczan i kroków podjętych przez włodarzy miasta, dąb uzyskał status pomnika przyrody.
13. Jesion Bolko w Dusznikach Zdrój (woj. dolnośląskie) – jest powszechnie znanym drzewem, umieszczanym na niemal każdej mapie turystycznej. Rośnie przy schronisku górskim PTTK „Pod Muflonem”, gdzie spotykają się trzy szlaki turystyczne. Należy do tzw. „zapomnianych pomników przyrody”, które w przeszłości były objęte ochroną, ale wskutek zawirowań prawnych zniknęły z oficjalnych list.
14. Dąb Centawiański (Centawa, gm. Jemielnica, woj. opolskie) – 350-letni okaz rośnie w centrum wsi, w otoczeniu kościoła, przedszkola, świetlicy wiejskiej i placu zabaw. Miejsce to zyskało nazwę Skweru Dębowego, stając się wizytówką miejscowości. Mieszańcy chętnie tu przychodzą. Latem dąb ocienia swymi konarami przebywające tu osoby.
15. Buk Victoria w Rybniku (woj. śląskie) – rośnie w parku Klinicznego Szpitala Psychiatrycznego SPZOZ w Rybniku. Wyróżnia się dwoma zrośniętymi pniami, które układają się w literę V, symbolizującą Victorię – zwycięstwo. Dla pacjentów często jest inspiracją do walki i triumfu nad chorobą.
16. Platan Miłości w Targoszynie (gm. Mściwojów, woj. dolnośląskie) – według legendy został posadzony na znak miłości Anny, córki kowala z Targoszyna i Caspara, syna sadowników z Niedaszowa, który podarował dziewczynie sadzonkę drzewa zamiast pierścionka zaręczynowego. Jest ozdobą tutejszego zespołu pałacowo-parkowego, który jest miejscem spacerów, zabaw a także ośrodkiem integracji. Furtka do niego jest zawsze otwarta.
Zagłosuj na Drzewo Roku 2024 >>>
Celem konkursu Drzewo Roku jest zwrócenie uwagi na ciekawe, stare drzewa jako ważne elementy dziedzictwa przyrodniczego i kulturowego, które powinniśmy zachować dla przyszłych pokoleń.
Drzewa dają tlen, przeciwdziałają zmianom klimatu, są ważne dla ochrony różnorodności biologicznej oraz życia miliardów ludzi i zwierząt na Ziemi. Jeśli nie jest Ci obojętny los drzew, pomóż nam je sadzić, chronić i opiekować się nimi.
Mat. Pras.