Fundacja Wrocławskie Hospicjum dla Dzieci jako organizacja pożytku publicznego (OPP) zachęca do dzielenia się 1,5% podatku na cele statutowe. Pod swoją opieką ma pacjentów z całego Dolnego Śląska, którzy wymagają opieki hospicyjnej, paliatywnej, a rodzice – opieki wytchnieniowej.

Wrocławskie Hospicjum dla Dzieci od 2007 r. realizuje cele statutowe przede wszystkim w dwóch zakresach: jako hospicjum domowe, zapewniając podopiecznym fachową opiekę lekarzy, pielęgniarek, psychologów etc. w domach pacjentów, a także w hospicjum stacjonarnym w Domu Opieki Wytchnieniowej „Kokoszka” przy ul. Sołtysowickiej we Wrocławiu.

– Realizujemy zadania związane z szeroko pojętą fizjoterapią, masażami przeciwodleżynowymi czy kolorujemy dzieciom świat, organizując urodziny. Wiadomo, że to dzieci cieszy. Organizujemy też wydarzenia dla rodzeństwa chorych dzieci. – mówi prezes fundacji, Beata Hernik-Janiszewska.

Pierwszym stałym źródłem finansowania jest kontrakt z NFZ na usługi hospicyjne. Fundacja realizuje również projekty, m.in. we współpracy z Urzędem Marszałkowskim Dolnego Śląska dotyczące opieki wytchnieniowej dla pacjentów najcięższych.

Pomagać i przynosić radość z życia, nawet w chorobie

Katalog pacjentów, którzy są pod opieką hospicjum, jest zdefiniowany przez rozporządzenie Ministra Zdrowia.

– To mogą być pacjenci z tracheotomią, gastrostomią, padaczką, zaburzeniami napięcia mięśniowego, wadami wrodzonymi ze strony układu pokarmowego czy oddechowego – wylicza dr n. med. Michał Błoch, lekarz pediatrii pracujący w hospicjum.

– Pieniądze z 1,5 % podatku są nam również potrzebne na prowadzenie terapii dla podopiecznych i działań, które mają przynieść im radość, ulgę w chorowaniu. Nisko kłaniamy się tym, którzy nam zaufali. – dodaje Beata Hernik-Janiszewska, prezes zarządu Fundacji Wrocławskie Hospicjum dla Dzieci.

Emisja 20 marca po godz. 14:00.

Gośćmi programu są Beata Hernik-Janiszewska, prezes zarządu Fundacji Wrocławskie Hospicjum dla Dzieci oraz lekarz pediatra dr n. med. Michał Błoch.

Posłuchaj:

Cz. 1.

Cz. 2.

Cz. 3.

Cz. 4.

Rozmawiała Daria Detlaf.