Prof. Jerzy Kirszak – główny specjalista Oddziałowego Biuro Badań Historycznych IPN we Wrocławiu przybliża nam historię ewakuacji Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. Dowódcą Polskich Sił Zbrojnych w Związku Sowieckim rząd RP mianował gen. Władysława Andersa, więzionego od jesieni 1939 r. przez NKWD m.in. na Łubiance.

Czym była tzw. Armia gen. Andersa? – tłumaczy prof. Jerzy Kirszak – główny specjalista Oddziałowego Biuro Badań Historycznych IPN we Wrocławiu.

Armia była formowana w centralnej Rosji i brakowało niemal wszystkiego – dodaje historyk.

Ewakuacja została zawarta na mocy porozumienia (Pakt Sikorski – Majski) między rządem polskim na emigracji a rządem sowieckim.

Ewakuacja przebiegała w dwóch etapach – dodaje prof. Jerzy Kirszak.

Armia gen. Andersa uzyskała pełną bojowość w Egipcie z końcem 1943 roku.

Jakie były losy korpusu po wojnie? – przybliża profesor.

Na Dolnym Śląsku mamy bohaterów tamtych wydarzeń m.in. postać podpułkownika Józefa Sokola z Nowej Rudy.

Według informacji, w czasie ewakuacji przeprowadzonych w 1942 r. do Iranu wysłano ponad 115 tys. osób, w tym blisko 78,5 tys. żołnierzy. Wśród ewakuowanych ze Związku Sowieckiego było niemal 18 tys. dzieci.

POSŁUCHAJ:

cz.1

cz.2